Ίσως, μεταξύ των αρχαιολόγων, ο Δρ Gunter Dreyer από το Γερμανικό Ινστιτούτο Αρχαιολογίας να είναι ο επιστήμονας εκείνος που, πιο πολύ από όλους, πιστεύει ότι η γραφή προήλθε στην πραγματικότητα από τα πρώιμα σημάδια που χρησιμοποιήθηκαν από τους αρχαίους στην προσπάθειά τους να λογαριάσουν (να μετρήσουν) το είδος και τις ποσότητες των αγαθών στις αρχαίες αποθήκες…
Η εγχάρακτη γραφή σε κόκαλα, που βρέθηκε σε βασιλικό τάφο (Scorpion I), 5.300 χρόνια π.Χ. στην Άβυδο της Αιγύπτου και περιέγραφε την ιδιοκτησία, τις ποσότητες των αγαθών και τους προμηθευτές τους, πιστεύεται ότι είναι η πρώτη γνωστή καταγραφή περιουσιακών στοιχείων που έγινε γνωστή στον κόσμο. Για τους αρχαίους Αιγύπτιους ήταν τέτοια η αξία των λογιστών του παλατιού που τους αποκαλούσαν «τα αφτιά και μάτια του βασιλιά» (Association of Chartered Accountants in the United States/acc-history, 2017).
Αυτή είναι η «επίσημη» γραπτή μαρτυρία για τη λογιστική. Ασφαλώς, σε αυτά τα αρχαϊκά στάδια η λογιστική δεν αποτελούσε επιστήμη, αλλά ήταν αυτή η ανάγκη των ανθρώπων να καταγράψουν και να μετρήσουν τα αγαθά τους που γονιμοποίησε το αρχέγονο σπέρμα της λογιστικής επιστήμης.
Ιστορικές μαρτυρίες λογιστικών καταγραφών έχουν σημειωθεί μεταξύ άλλων στους λαούς των Σουμερίων, των Βαβυλωνίων, των Αιγυπτίων, των Ελλήνων και των Ρωμαίων. Η βεβαιότητα του Δρ Gunter Dreyer ότι η λογιστική (λογίζω-λογαριάζω) προέρχεται από την ανάγκη να απογραφούν τα περιουσιακά στοιχεία επιβεβαιώνεται, για την αρχαία Ελλάδα, στο έργο του Λυσία (Λυσ., 28.1-17) Κατά Εργοκλέους Επίλογος. Ο Εργοκλής, στρατηγός μαζί με τον Θρασύβουλο λογοδότησε για διασπάθιση δημόσιου χρήματος και προδοσία όταν το 390 π.Χ. αναμείχθηκε σε στρατιωτικές επιχειρήσεις στον Ελλήσποντο με σκοπό να περιορίσει τη ναυτική κυριαρχία των Σπαρτιατών «…Αλλ’ όταν σεις εψηφίσατε να συνταχθή κατάλογος των χρημάτων, που εισεπράχθησαν από τας συμμαχικάς πόλεις, και να επανέλθουν οι μετά του Θρασυβούλου διαχειρισταί διά να δώσουν λογαριασμόν…». Είναι γνωστός εξ΄ άλλου ο θεσμός των δέκα λογιστών και των δέκα αναπληρωτών της αρχαίας ελληνικής Δημοκρατίας τους στους οποίους έπρεπε να αποδίδουν λογαριασμό όλοι όσοι είχαν ασκήσει κάποια εξουσία.
Η λογιστική επιστήμη βρήκε κατά πολλούς τον «πατέρα της» στο πρόσωπο του Φραγκισκανού καλόγερου Luca Pacioli από το Sansepolcro της Ιταλίας το 1494 με την επιμονή του να απλοποιήσει στα μάτια του κόσμου εκείνης της εποχής τα μαθηματικά. Στο έργο του Summma de Arithmetica, Geometria: Proportioni et Proportionalita (Συλλογή αριθμητικής, γεωμετρίας, αναλογίας και αναλογικότητας) όπου στο κεφάλαιο με τίτλο “Particularis de comptutis et scripturis”, αναλύει τον τρόπο λειτουργίας της διπλογραφικής καταχώρησης (Swetz, Katz, 2011).
Σήμερα, η λογιστική επιστήμη αποτελεί ιδιαίτερο κλάδο της οικονομικής επιστήμης και μαζί με τη χρηματοοικονομική και τη διοίκηση επιχειρήσεων συμπληρώνουν το φάσμα της εφαρμογής των αρχών της οικονομίας στην επιχείρηση και το δημόσιο λογιστικό.
Το Οικονομικό Επιμελητήριο σε συνεργασία με το υπουργείο Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας δημοσίευσε το 2013 τον Κώδικα Δεοντολογίας Λογιστών-Φοροτεχνικών που επεξεργάστηκε το Τμήμα Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής και παραδίδει στους φοιτητές του μαζί με τον αντίστοιχο Κώδικα Δεοντολογίας της Διεθνούς Ομοσπονδίας Λογιστών (IFACC-International Federation of Accountants).